Kaum kütt hä de Dür eren,

doh jon die Ärmche huh.

Dat kann doch nur de Opa sin,

dä Kleen, dä es suh fruh.

Eh Laache strohlt dä Opa an,

däh sich riesig freut,

suh  jeiht et wirklich Dach für Dach

keene jeh bereut.

Johrelang kräch Opa

kaum eh Beinche huh

Hück spellt Hä met im Fussball,

dä Kleen, dä es suh fruh.

Dä Kleen es für dä Opa,

wie für et Jras dä Dünger.

Dä Kleen weiht langsam älder,

dä Opa immer jünger.

Immer widder jet Neues,

dat hält dä Opa Jung.

Dä Kleen weiß janz jenau,

wie Opa bliev en Schwung.

Un wie dä Opa strohlt,

wenn Hä dä Kleen nur süht.

Dä Kleen määht in suh jlöcklich,

Hä hätt en doch suh lieb.

 

März 2015 – B.Kox