Schökkelpääd
Zum hellije Ovend, dat es nit verkeet,
doh wünsch ich mir eh Schökkelpääd.
Schöckele es jenau wie et Levve,
vür un zohröck, Du muss alles jevve.
Och om Spellplatz op d´r Schökkel doh kütt mer en et Schwitze
un wer sich nit anstrengk, der bliev nur dumm setze.
Jeiht et zohröck, muss de Dich noh vörre strecke
söns weiht et Dich widder noh hinge trecke.
Suh jeit dat immer wigger, immer em Fluß
Du muss Dich strecke ohne Verdruß.
Mol swing mer frei wie eh Vöjelche em Sommerwind
dann muss Du klettere wie `ne Bergsteijer öm de Gipfel zoh sin.
Et jeiht rop un erunder, bei jedem von uns
evver dat hin un her, dat es die Kunst.
Mer krett nix jeschenk, mer muss schon jet dun
dat liert mer op dem Schöckelpääd schun.
Sühste ens en Schöckel beim Spaziere jon,
dann bliev doch ens eh paar Minutte ston.
Setz Dich noch ens drop un schökkel janz doll
erop un erunder, och Ding Levve es dovun voll.
Dröm wünsch ich mer dat Schöckelpäd, et es nit verkeet,
denn domet hät mer et zoh etz jeleet.
Oktober 2025 - B.Kox