- Details
-
Zugriffe: 9876
Weit, weit weg (Hubert von Goisern)
1)
Jez sinn de Daach ald köter jewode
un Blädder falle vun de Bäum
un op dem jrosse Feld doh litt ald Schnee.
Ne kahle Wind weht durch de Stadt
De Sonn verschwind am Horizont
un ich hätt Dich jähn en minger Nöh.
Refr.
Doch Du bes wick, wick weg,
su wick, wick, weg vun mer.
Du bes wick, wick weg,
su wick, wick weg vun mer,
dat deiht mer wieh, un wie.
Weiterlesen: Wick, wick weg
- Details
-
Zugriffe: 10084
Kleine Fische werden groß (Vadder Abraham)
1.
An enem sonnije Sommerdaach,
jing ich met mingem Kleen Disdaach,
zom See doh soß ´ne Mann am Rand, met `ner Angel en d´r Hand.
En enem Emmer dunkeljrön,
schwammen die Fesche die Hä fing,
och ene winzigkleen, wor met en dem Emmer dren.
Dat Kleen soh denne Diersche zoh,
dann frochten et mich plötzlich Du,
dä süht suh traurich uss, kanns Du mir dat erkläre?
Fing dä Fesch och widder heim?
Bliev dä kleene Fesch suh kleen?
Sach ens Pap, wat weiht später uss im wäde?
Refr.
Kleene Fesche wäde jruss,
saahten ich un daach mer blos
un se schwemmen dann eraus
en de wigge Welt hinaus.
Kleene Mädcher wäden jruss,
Hück sitz Du ob mingem Schus,
doch schun bal muß ich verstonn,
will´s Du eijene Weje jon.
Weiterlesen: Kleene Fesche wääde jruß