Wenn ich ens jon, doht nit zohvill truere
doht mich nit allzohlang bedure.
Sit fröhlich un möchlichs jot drop
ich fahr doch schliesslich nur erop.
En Ührer Hätze lot mich dren
dann mäht de Dut och noch ´ne Sinn.
Nur traurije Jesechter amJrav, dat fänd ich schat,
ich han Üch doch immer zom Laache jebraht.
Bunte Klamotte, dat fänd ich schick,
all janz en Schwatz, dat mach ich nit.
Doh bovven, doh waden doch all schun op mich
Famillich, ahl Fründe, wat freuen ich mich.
Fröhliche Minche, die sich ungerhalde,
suh möch ich Üch en Erinnerung behalde.
Traurigkeit un alles en Schwatz,
dat hätt en mingem Hätze keene Platz.
Un es dann wirklich ens suh wick,
doht mer ene Jefalle, verjesst mich nit.
Maht et janz locker un ohne Bohey
am Beste wör, Ihr hatt Musik dohbei.
Vun Jode Mächte treu un still ömjevve,
bejinnt dobovve dann, ming neues Levve.
Jott es bei mer am Ovend un am Morje,
dröm mach ich mer vürm Sterve och keen Surje.
August 2015 – B.Kox