Weit, weit weg (Hubert von Goisern)

1)
Jez sinn de Daach ald köter jewode
un Blädder falle vun de Bäum
un op dem jrosse Feld doh litt ald Schnee.

Ne kahle Wind weht durch de Stadt
De Sonn verschwind am Horizont
un ich hätt Dich jähn en minger Nöh.

Refr.
Doch Du bes wick, wick weg,
su wick, wick, weg vun mer.
Du bes wick, wick weg,
su wick, wick weg vun mer,
dat deiht mer wieh, un wie.

2)
Du wohs wie dä Sommerwind
Der mer en de Hor renfährt,
su wie `ne wärme Rään op minger Huck.

Ich rüche noch Ding nasse Hor
un fööhl Ding Häng en mingem Jeseech
un wie Du mer janz deev en de Aure lurs.

Refr.
Doch Du bes wick, wick weg,
su wick, wick, weg vun mer.
Du bes wick, wick weg,
su wick, wick weg vun mer,
dat deiht mer wieh, un wie.

3)
Jez es et ald par Monat her,
dat mer uns jehalde han
un uns en de Ärm versunke sin.

Ov denk ich et wor Jestern ez,
manchmol vür noh Iwichkeit
un manchmol han ich Angs, et wor ne Draum.

Refr.
Doch Du bes wick, wick weg,
su wick, wick, weg vun mer.
Joh Du bes wick, wick weg,
su wick, wick weg vun mer,

Doch Du bes wick, wick weg,
su wick, wick, weg vun mer.
Dat deiht mer wieh,
dat deiht mer wieh un wie.

November 1994 - B.Kox
n.HvG